Dom pod miastem czy mieszkanie w mieście / co wybrać / opinie na forum

[dylemat]

Widzi Pani- na etapie, na którym ja szukałem mieszkania [zdecydowałem się zresztą na dom na wsi, żałuję mocno, ale wybór był przynajmniej konsekwetnty]

Dzień dobry,
zaintrygowała mnie Pana wypowiedź. Przyznam, że przeglądając krakowski rynek nieruchomości, bardzo trudno znaleźć tu sensowne mieszkanie (4 sypialnie, salon z aneksem, normalny balkon lub taras, miejsce postojowe przynajmniej jedno i piwnica, wszystko na jednym poziomie, winda, wystawa z przewagą południe, południe-zachód i nieźle nasłonecznione) dla rodziny w budżecie powiedzmy do miliona złotych.

Pewna alternatywą jest tu dom pod miastem lub jakiś segment czy bliźniak. Bronimy się przed tym, jak możemy, bo widzimy minusy takiego rozwiązania (dojazdy, brak infrastruktury, brak terenów zielonych - pola uprawne to nie tereny rekreacyjne, pewne odcięcie się od życia społecznego). Ale chętnie poznałbym opinię osoby, która to przerobiła na sobie i podzieli się doświadczeniem. Napisze Pan, dlaczego mocno żałuje podjętej decyzji i dlaczego dom na wsi jest gorszy od mieszkania w mieście?

[mac_kow]

Cześć!

Pisałem już o tym kiedyś chyba (może tak, może nie tak dokładnie).

To temat na długie godziny. Streszczając tak bardzo, jak tylko się da:
- Finansowo jest rewelacyjnie, zwłaszcza w odniesieniu do obecnych cen. Wówczas wyszło po prostu "taniej", ale nie spodziewaliśmy się, że aż tak bardzo. Czasy się zmieniły, zarabiamy doskonale i pewnie stać by Nas było nawet na zakup czegoś sensownego dziś, tu i teraz, a tak to można rozwalać kasę na pierdoły
Oczywiście mówię pół-żartem, ale w obecnych czasach, gdzie WIBOR szaleje i ludzie muszą posiłkować sie dodatkowymi etatami, żeby spłacać kredyty, święty spokój w tej kwestii to naprawdę coś.

- Siłą rzeczy posiadanie własnego domu na prawdziwej wsi ma swoje plusy: realnie spora działka, duży dom, tzw. niezależność, prawdziwa cisza i spokój, nie licząc oczywiście sezonu na koszenie trawy, który trwa od grudnia do listopada

- Dorośli zawsze sobie poradzą. Przyrośnięcie do fotela samochodowego wchodzi w krew po jakimś czasie.

- Za to dzieci są po prostu biedne. Codzienność to walka o to, jak bardzo dokładnie zaplanować dzień w kontekście transportowym.
Utrata cennego czasu na siedzenie w fotelu albo stanie w autobusie. Mocno skrzywdziliśmy tym dzieci, chociaż one oczywiście przywykły i czasem tylko widać, że im strasznie doskwiera to, ze rówieśnicy mogą łatwo i szybko dostać się do swoich ciasnych, ale jednak swoich mieszkań i korzystać z de-facto najlepszych lat życia.
Dla mnie, wychowanego na starym, nowhuckim osiedlu, takie życie to lekka abstrakcja. Dzieci wprost nie wyrażą chęci przeprowadzki, zresztą wiedzą, jak wyglądają realia.

[SmokWawelski]

Cześć!

Pisałem już o tym kiedyś chyba (może tak, może nie tak dokładnie).

To temat na długie godziny. Streszczając tak bardzo, jak tylko się da:
- Finansowo jest rewelacyjnie, zwłaszcza w odniesieniu do obecnych cen. Wówczas wyszło po prostu "taniej", ale nie spodziewaliśmy się, że aż tak bardzo. Czasy się zmieniły, zarabiamy doskonale i pewnie stać by Nas było nawet na zakup czegoś sensownego dziś, tu i teraz, a tak to można rozwalać kasę na pierdoły
Oczywiście mówię pół-żartem, ale w obecnych czasach, gdzie WIBOR szaleje i ludzie muszą posiłkować sie dodatkowymi etatami, żeby spłacać kredyty, święty spokój w tej kwestii to naprawdę coś.

- Siłą rzeczy posiadanie własnego domu na prawdziwej wsi ma swoje plusy: realnie spora działka, duży dom, tzw. niezależność, prawdziwa cisza i spokój, nie licząc oczywiście sezonu na koszenie trawy, który trwa od grudnia do listopada

- Dorośli zawsze sobie poradzą. Przyrośnięcie do fotela samochodowego wchodzi w krew po jakimś czasie.

- Za to dzieci są po prostu biedne. Codzienność to walka o to, jak bardzo dokładnie zaplanować dzień w kontekście transportowym.
Utrata cennego czasu na siedzenie w fotelu albo stanie w autobusie. Mocno skrzywdziliśmy tym dzieci, chociaż one oczywiście przywykły i czasem tylko widać, że im strasznie doskwiera to, ze rówieśnicy mogą łatwo i szybko dostać się do swoich ciasnych, ale jednak swoich mieszkań i korzystać z de-facto najlepszych lat życia.
Dla mnie, wychowanego na starym, nowhuckim osiedlu, takie życie to lekka abstrakcja. Dzieci wprost nie wyrażą chęci przeprowadzki, zresztą wiedzą, jak wyglądają realia.

Jesli okolica jest piekna i wymarzony dom, to nie ma czego zalowac. Dzieci z biegiem czasu i tak pojda w swoja strone a Panstwo tam pozostaniecie spelnieni i szczesliwi. Podjechac na koncert do Filharmoni, raz na jakis czas, czy na dobra kolacje do restauracji w centrum samochodem to tez nie problem. Najwyzej otworzycie dobre wino dopiero w domu po kolacji w centrum...

[dylemat]

To temat na długie godziny. Streszczając tak bardzo, jak tylko się da:

Dziękuję za podzielenie się doświadczeniem, bo to na pewno jest bezcennie. Też kojarzę ze szkoły średniej czy studiów ludzi, którzy nie wpadali na imprezy, albo wychodzili z nich bardzo wcześnie, bo ostatni autobus mieli, albo ktoś musiał po nich przyjeżdżać. Coś w tym jest.

Perspektywa "przyrośnięcia" do fotela samochodowego, też mnie nie urzeka, choć wiem, że się da. Znajomy ceni sobie bardzo to, że od mieszkania do pracy ma 10 min spacerem, a po drodze jeszcze dzieci ogarnia do żłobka i przedszkola. Wiadomo, to może mu się kiedyś zmienić, ale co wygrał przez ostatnich kilka lat, to jego. Sam mówi, że minimum 2 godziny każdego dnia jest na tym do przodu, dwie godziny dla dzieci, żony, siebie.

Tu sobie też cenię to, że w zasadzie pod blokiem spotykam przyjaciół mieszkających kawałek dalej, nie ma problemu, żeby wyjść i pospacerować po okolicy, kiedy dzieciaki już śpią, wybrać się spontanicznie do teatru czy do kina. Z relacji ludzi mieszkających za miastem kojarzę, że ich życie towarzyskie też na tym cierpi.

No i na starość, to być może warto byłoby mieć blisko do lekarza, przychodni, szpitala, nie mieć barier w postaci schodów w swoim otoczeniu. No i nie bardzo zakładałbym, że dzieci akurat też będą chciały mieszkać w tym samym domu pod miastem. Ale nie wiem.

A co z ilością pracy przy utrzymaniu domu, bo było wspomniane koszenie trawy, ale jakieś malowanie płotów, dachów, konserwacja i wymiana piecyka, czystość na podjeździe itp.? Dom kojarzył mi się tu zawsze z dużą ilością prac tego rodzaju.

Oczywiście rozumiem zalety mieszkania u siebie w domu, posiadania większej ilości przestrzeni, ogrodu zapewniającego więcej prywatności i możliwości i tak dalej, ale utwierdzam się w przekonaniu, że to nie jest droga, którą jednak chciałbym iść.

I szanuję za uczciwie postawienie sprawy, większość osób, nawet jeżeli wie, że to być może nie był najlepszy wybór, to nigdy się do tego nie przyzna i będzie wyszukiwało argumenty za tym, żeby uzasadnić swoją decyzję. Szczera opinia tu, to rzadkość. Dzięki!

[neo]

Zastanawiając się nad tym czy mieszkanie w mieście czy dom poza miastem zacząłbym od analizy, gdzie poszczególni domownicy mają główne centrum swojego życia, tj. praca, szkoła, pasje itp., a później bym się zastanowił, jakie wybór będzie pociągał dla nich konsekwencje. I nie tylko takie bieżące, ale długofalowo, w perspektywie 10-15 lat, bo to przecież nie jest decyzja na chwilę.

Osobiście podoba mi się idea mieszkania w mieście i działki poza miastem, nawet dalej, z czymś niewielkim do mieszkania, tak żeby można było wyskoczyć na kilka dni, jeśli najdzie ochota.

[witoldrekk]

wszystko zależy od tego gdzie masz pracę, jeżeli w centrum miasta to dojazd do niej Cię wykończy jeżeli pod miastem to buduj tam dom, jeżeli zdalnie to obojętnie

[luc]

wszystko zależy od tego gdzie masz pracę, jeżeli w centrum miasta to dojazd do niej Cię wykończy jeżeli pod miastem to buduj tam dom, jeżeli zdalnie to obojętnie

Dzisiaj masz pracę w jednym miejscu, jutro w innym, dzisiaj zdalną, jutro 4 dni w biurze, żona tak samo. Dzieci dzisiaj taka szkoła, jutro inna i tak dalej. Myślę, że zastanawiając się nad tym, czy mieszkanie w mieście czy dom na wsi warto wziąć pod uwagę to, gdzie ma się główny ośrodek życiowy.